سماور
سماور وسیله‌ای سنتی برای جوشاندن آب و تهیه چای است که به ویژه در کشورهای ایران، روسیه، ترکیه و برخی از مناطق قفقاز شناخته شده است. این دستگاه معمولاً از فلزاتی مانند برنج، مس یا استیل ساخته می‌شود و طراحی آن به گونه‌ای است که شامل یک مخزن بزرگ برای نگه‌داری آب و یک لوله یا ستون حرارتی در وسط است.
سماورها می‌توانند به دو نوع سنتی و مدرن تقسیم شوند. در سماورهای سنتی، گرمایش با استفاده از سوخت‌هایی مانند زغال یا نفت انجام می‌شود، در حالی که سماورهای مدرن معمولاً با برق کار می‌کنند.
ساختار سماور شامل چند بخش اصلی است:
- مخزن آب: بخشی که آب در آن ذخیره می‌شود تا به جوش بیاید.
- لوله حرارتی: بخشی که از میان مخزن آب عبور می‌کند و حرارت را به آب منتقل می‌کند.
- شیر تخلیه: برای خروج آب جوشیده به منظور تهیه چای یا دیگر نوشیدنی‌ها استفاده می‌شود.
- پایه و دستگیره‌ها: برای قرار دادن و جابجایی آسان‌تر سماور.
عملکرد سماور به گونه‌ای است که ابتدا آب در مخزن به جوش می‌آید و سپس با استفاده از شیر تخلیه، آب داغ برای دم کردن چای استفاده می‌شود. در طراحی سنتی، یک قوری کوچک از چای دم‌شده روی سماور قرار داده می‌شود تا به آرامی گرم بماند و چای با اضافه کردن آب جوش برای نوشیدن آماده شود.
استفاده از سماور به عنوان یک سنت فرهنگی در ایران و برخی دیگر از کشورها، نقشی مهم در گردهمایی‌ها و مراسم‌های اجتماعی دارد و نمادی از مهمان‌نوازی و صمیمیت به شمار می‌آید.