گبه

گبه نوعی فرش دستباف است که بیشتر توسط عشایر در مناطق جنوبی ایران، به ویژه مناطق فارس و بوشهر، بافته می‌شود. این نوع فرش به خاطر طرح‌ها و نقوش ساده و عامیانه‌اش شناخته می‌شود و معمولاً از پشم طبیعی و رنگ‌های گیاهی در بافت آن استفاده می‌شود.

ویژگی‌های گبه عبارتند از:

1. طرح و نقوش: نقوش گبه عموماً الهام گرفته از طبیعت و زندگی روزمره عشایر هستند. طرح‌ها معمولاً هندسی و ساده هستند و ممکن است شامل اشکال حیوانات، گیاهان و عناصر طبیعی باشند. طرح‌هایی بانام‌هایی مانند "شیر و خورشید"، "خانه‌های عشایری" و "درخت زندگی" در گبه‌ها رایج‌اند.

2. جنس و متریال: گبه‌ها از پشم طبیعی بافته می‌شوند که از حیواناتی مثل گوسفند تهیه می‌شود. استفاده از رنگ‌های گیاهی و طبیعی باعث می‌شود که این فرش‌ها دارای رنگ‌هایی ملایم و طبیعی باشند.

3. بافت و ساختار: گبه‌ها به خاطر ضخامت و نرمی زیادشان شناخته می‌شوند. تراکم بافت گبه کمتر از قالی‌های معمولی است که به آن حالت نرم و انعطاف‌پذیر می‌دهد.

4. ابعاد: گبه‌ها معمولاً اندازه‌های کوچکتری نسبت به فرش‌های بزرگ دارند و بیشتر به عنوان قالیچه یا زیرانداز استفاده می‌شوند.

گبه به خاطر سادگی و زیبایی طبیعی‌اش جذابیت خاصی برای کسانی دارد که به هنر و صنایع دستی علاقه‌مندند. این فرش‌ها نه تنها کارکرد عملی دارند بلکه به عنوان قطعات هنری نیز مورد توجه قرار می‌گیرند و در دکوراسیون داخلی نیز استفاده می‌شوند.